Don Menza ( Buffalo, NY 1936) is een tenorsaxofonist van de oude stempel met een krachtig breed geluid dat doet denken aan de grote saxhelden van weleer zoals Coleman Hawkins. Hij begon op 13 jarige leeftijd met de tenorsax, na zijn diensttijd speelde hij bij het Maynard Ferguson Orchestra (1960-1962) als solist en arrangeur. Na een korte periode bij Stan Kenton vertrok hij naar Duitsland (1964-1968), terug in de V.S. trad hij toe tot de Buddy Rich Big Band als eerste tenorist, in Caesar’s Palace, Las Vegas nam hij “Channel 1 suite”op met de inmiddels beroemde tenorsolo (7/6/1968), hij maakte hier als een van de eersten gebruik van circular breathing, de solo is een klassieker geworden onder muziekleraren en muzikanten. (https://www.youtube.com/watch?v=SB3mI6lMpuw). Later werkte hij met Elvin Jones en Louie Bellson en nam op voor labels als Saba, Discwonder, Realtime en Palo Alto, tevens was hij lange tijd lid van The Tonight Show Band in de Johnny Carson Show.

Het werd tijd dat er een album verscheen van deze saxreus op een groot en makkelijker te verkrijgen label opdat meer jazzliefhebbers hem kunnen beluisteren want ook op de respectabele leeftijd van 83 is zijn spel nog steeds meer dan de moeite waard. Het album werd opgenomen in Wenen, Don wordt begeleid door drie ervaren Oostenrijkse jazzmuzikanten, Oliver Kent (1969) op piano, Johannes Strasser (1959) op contrabas en Bernd Reiter (1982) op slagwerk. Titelnummer “The Rose”schreef Don voor zijn echtgenote Rosa, het is een langzame ballad waar de romantiek vanaf druipt, “Sunday Afternoon” refereert aan een bezoek dat Don bracht aan Sonny Rollins in juli 2018, ook hier weer dat warme volle tenorgeluid. “Kin” is een verwijzing naar Don’s zoon Nick Menza (1964) geboren in Duitsland en vooral bekend als drummer van de trash metal band Megadeth, hij overleed in 2016 tijdens een optreden met zijn groep Ohm.

“When you wish upon a star”met zijn wonderschone melodie stamt uit de film Pinocchio, “Autumn in my heart” is een ballad geschreven door zangeres Jeri Souther, inmiddels allang vergeten maar populair in de jaren ’50. “Beloved” en “Summertime in Heidelberg”geschreven door Nicholas Brodszky stammen beiden uit de musicalfilm “The Student Prince” uit 1954 en gebaseerd op de gelijknamige operette uit 1924, ze werden gezongen door de indertijd beroemde operazanger Mario Lanza. “When your lover has gone” geschreven door Einar Aaron Swan in 1931 werd een jazzklassieker nadat het werd gebruikt in de film “Blonde Crazy” er zijn versies van Frank Sinatra, Billie Holliday en zelfs Linda Ronstadt, maar ook saxofonist Ben Webster nam het op.

Na het recenseren van free jazz, avant garde jazz en allerlei mengvormen tussen klassiek en jazz, world en jazz, is het wel weer ontzettend leuk om ter afwisseling een “ouderwetse” cd te horen met een onvervalst vet tenorgeluid, vol met romantiek, muziek voor het hart en niet voor de grijze massa. Na een tournee van enkele weken doken deze vier muzikanten de studio in en namen in minder dan 4 uur dit album op, zo kan het ook, “ straight from the heart”!

Jan van Leersum.